Vandaag maken Gollie en Dollie een wandeling in het dierenbos. Nadat ze enkele stappen door het bos hebben gewandeld merken ze op dat er maar weinig te beleven valt in het bos. Dollie vraagt aan Gollie; ‘zeg Gollie vind jij ook dat er maar weinig beweging is in het bos?’ Gollie zegt; ‘ja, eigenlijk wel Gollie, maar hoe zou het eigenlijk komen dat er hier niemand te zien is? ‘Zou er iets aan de had kunnen zijn met één van de dieren of zou er iets ernstig gebeurd zijn hier in het bos. ‘Ik vind het toch maar raar hoor Gollie’: zegt Dollie. ‘Het maakt me echt bang hoor.’ Je hoeft toch niet bang te zijn Dollie, ‘ik ben en blijf dicht in je buurt zodat je niet bang hoeft te zijn.’
Zo heeft Gollie zijn zusje gerust gesteld en kunnen ze verder gaan met hun tocht. Broer en zus wandelen verder door het dierenbos om gaan te kijken wat de oorzaak is van het verlaten bos. Na enige tijd komen ze dan toch iemand tegen. Het is Layla de bosduif. Ze vliegt kort over de hoofden van Gollie en Dollie. Voor ze iets konden vragen aan Layla was ze al weg. ‘Niet mooi hé van Layla, ons zomaar voorbij vliegen zonder iets te zeggen,’ zegt Dollie. ‘Nee niet echt, maar als Layla al niets tegen ons zegt, zal er iets ernstig aan de hand zijn Dollie.’ ‘Weet je wat, we zullen haar eens volgen, want ze vliegt richting het meer.’ ‘Mij best,’ zegt Dollie tegen haar grote broer
Ze wandelen richting het meer. Toen ze dichter bij het meer kwamen hoorde ze de stemmen van enkele dieren van het bos. Door de hoge bomen die er rond stonden konden ze niet goed zien wat er allemaal gaande was aan het meer. Maar toen ze bijna bij de ingang van het meer waren, hoorde ze nog voetstappen achter hen. Het waren Flapoor het konijn en Rakker het hert. Ze vroegen aan Gollie en Dollie wat er aan de hand was, want ook zij wisten het niet.
Als snel werd het duidelijk . Bij het meer zagen ze alle dieren van het dierenbos samen werken aan het water. Het had namelijk de dag ervoor heel hard geregend en gestormd en zo waren er brokken gemaakt. Door de overvloedige regen had de dam in het water, die de bevers hadden gebouwd om het dierenbos veilig te maken, het begeven. En door deze breuk dreigde het hele dierenbos onder water te lopen. Daarom was het zo stil in het bos. Iedere bewoner van het dierenbos was samen met de bevers de dam aan het herstellen.
Toen onze vrienden Gollie en Dollie dat zagen, hebben zij meteen de handen uit de mouwen gestoken en hun goede vrienden van het dierenbos geholpen met het maken van de dam. Nadat alles in orde was, hebben de dieren van het dierenbos Gollie en Dollie uitgenodigd om samen met hen in het bos een groot feest te houden. En natuurlijk zeiden Gollie en Dollie daar geen nee tegen.
Gollie en Dollie hebben samen met de andere dieren nog tot laat in de avond gefeest.
