Ik had mijn tante Henriette al een paar maandjes niet gezien, dus het werd weer eens tijd om haar op te zoeken. Misschien dat ik weer een aardig verhaal te horen zou krijgen.
En zo reisde ik met het boemeltreintje naar Lindewiek. Een uurtje later stapte ik uit op het gezellige stationnetje en liep naar de Merellaan waar tante woont. Nou, dat werd een hartelijke ontvangst. Ik ben haar lievelingsnicht moet je weten en dat is niet gek hè? Dan word je altijd met leuke dingen verwend. Met lekker eten en lekkere slagroomgebakjes, waar ik dol op ben. En soms krijg ik een leuk cadeautje.
Dit keer kreeg ik een fotolijstje met een foto van Burgemeester Lindegroen die een lint doorknipte. ‘Lieve help tantetje,’ zei ik ‘wat moet ik met de foto van jullie burgemeester?’
‘Hij is de beste burgemeester van het land. En je moet een foto van hem hebben. En hier opent hij de Kruimelwinkel van meneer Mierielja. Je weet wel waar ik je van verteld heb en waar je het verhaal van hebt opgeschreven’
Ik bekeek de foto nog eens goed en zette hem toen voor me op tafel. Ik begreep er niet veel van. Tante is erg lief maar nu is ze een beetje vreemd.
Tante lachte. ‘Ik wil dat je hier komt wonen,’ zei ze, ‘Er staat een huisje leeg in de Lindelaan. Je wilde toch altijd graag in ons stadje wonen is het niet? Ons lieve stadje waar altijd zulke leuke dingen gebeuren?’ Ik knikte verheugd. Ja dat wilde ik dolgraag want ik heb het helemaal niet naar mijn zin in Lodegraaf waar ik nu woon. ‘En daarom deze foto, dan weet je alvast hoe onze burgemeester eruit ziet,’ zei tante. ‘Mmmm’, zei ik, ‘dan moet ik natuurlijk wel kruimeltjes bewaren voor de mierenfamilie en Mierielja’s kruimelwinkel.’ ‘Dat zit er wel aan vast,’ zei tante
Die middag gingen we naar de Lindelaan. Drie kleine huizen aan elkaar gebouwd met een schuin rieten dak en de middelste stond leeg. Het zag er gezellig uit. En wat heel leuk is, er is staan peren en kersenbomen achter in de tuin.
Tegenover het huis is een kleine wei met boterbloemen en margrieten en aan de rand stroomt een klein helder beekje. Schuin daar tegenover aan de linkerkant staan dezelfde huizen En schuin daar tegenover aan de rechterkant is een appelboomgaard met daar achter een kleine boerderij.
Hier wilde ik wel wonen. Dus ik ging mijn boeltje pakken in Lodegraaf en een paar weken later verhuisde ik naar mijn nieuwe huisje in lindewiek.
En nu woon ik dus hier in Lindewiek.
Dicht bij tante Henriette.
Lees de volgende keer meer over Lindewiek…
