De witte olifant

Shankar ;de tuinman van de koning kan niet slapen. Hij heeft het veel te warm. De maan staat hoog aan de hemel. Shankar kruipt uit bed. Hij wandelt de koninklijke tuin in. Wat is het hier rustig!

Ineens schrikt shankar hevig. Aan de rand van de vijver staat een witte olifant! De heilige olifant bestaat dus echt! roept hij . Shankar sluipt naar het beest toe . De witte olifant flappert wild met zijn oren. De tuinman grijpt de staart van het dier vast. Lieve olifant, neem me mee naar de hemel, smeekt Shankar.

Even later zweven ze samen door de nacht . Shankar kan zijn ogen niet geloven .In de hemeltuin groeien hemelse vruchten. Hij plukt een pindanoot die zo groot is als een tennisbal. Die is voor mijn vrouw, moppelt hij verbaasd. De volgende nacht brengt de olifant hem weer naar de aarde. Shankar moet beloven dat hij niemand vertelt wat hij gezien heeft.

Maar Shankar kan niet zwijgen. Hij vertelt alles aan zijn vrouw. Die zegt het door aan haar vriendin. Na enkele uren weet iedereen ervan. De volgende nacht staan honderde mensen in de tuin. De witte olifant trompettert luid. Hij gaat vertrekken roept de vrouw van de tuinman. Shankar neemt de staart van de olifant beet. Zijn vrouw houdt de voeten van haar man vast. De vriendin pakt de voeten van de vrouw. Alle anderen doen hetzelfde. Honderd mensen slingeren als een touw door de lucht.

Helemaal onderaan bengelt een oude vrouw. Hoe groot zijn die pinda’s in de hemel, vraagt ze nieuwsgierig. De vraag wordt doorgegeven. Tot ze helemaal bovenaan aan Shankar gesteld wordt. Shankar zucht .Kunnen ze nu echt niet wachten? Twintig keer zo groot als op de aarde roept hij.

Boos toont hij het met zijn handen. Zooooooooo groot! schreeuwt hij. Daardoor vallen ze allemaal naar beneden, de vijver in.

En niemand heeft de witte olifant ooit nog gezien .

Post navigation