Er was eens een boefje,
die bedacht vaak een plannetje op zijn poefje.
Want hij zat namelijk vol kattenkwaad,
dat wist de hele straat.
Soms riep hij heel hard boe,
en verkleedde zich net als een koe.
Of hij stampte heel hard in een plas,
en maakte daarmee vlekken op de schone was.
Op school verstopte hij zich achter een jas,
zodat de juf niet wist waar hij was.
Wat hij ook deed, was zomaar iemand bellen,
om vervolgens een heel raar verhaal te vertellen.
Hij bedacht iedere dag weer wat,
gewoon omdat er in hem een boefje zat.
Maar ondanks al zijn streken,
kon hij bij iedereen een potje breken.
Want ’s avonds was hij moe,
en deed hij snel zijn oogjes toe.
Dan was hij net een engeltje,
maar ’s morgens werd hij opnieuw een bengeltje.
